- Jakie wydatki stanowią koszt podatkowy?
Zgodnie z ustawą o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W rezultacie, jeżeli dany wydatek wykazuje bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, to może zostać uwzględniony w rozliczeniu podatkowym jako koszt, a także powinien być właściwie udokumentowany.
Do stwierdzenia, czy wydatki poniesione przed datą rozpoczęcia działalności, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, istotne jest ustalenie, czy takie wydatki są potrzebne w prowadzonej działalności i mają związek z tą działalnością. Warto zwrócić uwagę, że definicja kosztów podatkowych nie zawiera kryterium czasowego. W konsekwencji nie jest wykluczone zaliczenie do kosztów podatkowych wydatków poniesionych przed rozpoczęciem działalności. Istotne jest jedynie, aby wydatek rzeczywiście odpowiadał prowadzonej działalności.
Koszty poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ale mające związek z uzyskiwanym później przychodem stanowią koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.
- Zakup wyposażenia przed rozpoczęciem działalności
Zgodnie z ustawą o PIT podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku (o których mowa w art. 22a i 22b), których wartość początkowa, określona nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
Ustawodawca dopuszcza również – w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 10 000 zł – możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22 m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej bądź prawnej, albo w miesiącu następnym.
Wyposażenie, którego wartość nie przekracza 10 000 zł – o ile nie zostało zaliczone do środków trwałych – można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie ustawą o PIT.
Od 2020 roku zlikwidowano obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia przez przedsiębiorców. Skoro tego rodzaju wyposażenie nie jest środkiem trwałym, to podatnik nie musi go ujmować w ewidencji ŚT. Należy zatem wskazać, że w przypadku składników majątku do 10 000 zł podatnik ma 3 możliwości:
– potraktować taki składnik jako wyposażenie, które nie podlega ujęciu w ewidencji oraz ująć w kosztach bezpośrednio w miesiącu oddania do używania albo
– potraktować taki składnik jako nisko cenny środek trwały i dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (w wysokości wartości środka) w miesiącu oddania środka do używania lub w miesiącu następnym albo
– potraktować taki składnik jako nisko cenny środek trwały i amortyzować go na zasadach ogólnych.
Wydatki poniesione na nabycie składników majątku, które nie są środkami trwałymi, stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie oddania ich do używania. Nie jest to zatem data nabycia. Niekoniecznie musi to być również data rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej.
Reasumując, możemy stwierdzić, że jeżeli jest zachowany związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem na wyposażenie a prowadzoną działalnością gospodarczą, to istnieje możliwość potraktowania wydatku jako koszt podatkowy, nawet jeżeli został on poniesiony przed faktycznym rozpoczęciem działalności gospodarczej. Pamiętajmy, że nie ma w ustawie ograniczenia co do daty poniesienia wydatku. Istotne znaczenie ma występowanie powiązania pomiędzy wydatkiem a przychodem podatkowym.
Źródło: poradnikprzedsiębiorcy.pl
