Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z możliwością poniesienia pewnego ryzyka. Kradzież jest jednym z jego przejawów. Poniesienie ekonomicznej straty jest kwestią oczywistą, ale co z kwestią podatkową. Czy kradzież można ująć w kosztach uzyskania przychodu?
Przypomnijmy, że kosztem uzyskania przychodów będzie taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
– został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
– jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w żaden sposób zwrócona;
– pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
– poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
– został właściwie udokumentowany;
– nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W świetle powyższego zastanówmy się, czy konsekwencji pojawia się pytanie, czy strata poniesiona na skutek kradzieży może stanowić koszt uzyskania przychodu.
W przypadku strat poniesionych w wyniku kradzieży trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Mogą one jednak co do zasady stanowić element kosztowy w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Możliwość zaliczenia poniesionej straty do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowana jest jednak od spełnienia następujących warunków:
– strata musi być związana z całokształtem prowadzonej działalności;
– jej powstanie musi być spowodowane działaniem niezawinionym przez podatnika;
– musi być właściwie udokumentowana;
– podatnik winien wykazać, że podjął właściwe działania zabezpieczające przed powstaniem tejże straty.
Zatem kradzież może stanowić koszt podatkowy, jednak wyłącznie w przypadku zdarzeń nieprzewidzianych i takich, które były nie do uniknięcia pomimo zachowania należytej staranności przez przedsiębiorcę oraz podjęcia przez niego racjonalnych działań mających na celu właściwe zabezpieczenie oraz ochronę majątku firmowego.
W przypadku, gdy do kradzieży doszło na skutek niedbalstwa czy lekkomyślności przedsiębiorcy, który dodatkowo nie przestrzegał zasad bezpieczeństwa w zakresie ochrony majątku, poniesiona strata nie może stanowić kosztu podatkowego. Ocena, czy konkretny podatnik dochował należytej staranności, ma zawsze charakter indywidualny, natomiast badaniu podlegają okoliczności danej sprawy.
Nie można również zapominać, że warunkiem ujęcia straty jako kosztu podatkowego jest odpowiednie udokumentowanie tego faktu. W rezultacie zaistnienie szkody powinno zostać wykazane poprzez zgłoszenie do odpowiednich organów ścigania. Dopiero bowiem wykazanie poniesienia straty, zachowania należytej staranności, braku winy oraz podjęcia wszelkich racjonalnych działań mających na celu ochronę majątku daje przedsiębiorcy prawo do ujęcia w kosztach wartości kradzieży.
Źródło: https://poradnikprzedsiebiorcy.pl