Założyłeś spółkę z o. o. w której jesteś jedynym wspólnikiem? Wiedz, że funkcjonowanie w ramach jednoosobowej spółki z o. o. rodzi określone konsekwencje prawne, m.in. taką, że udziałowiec spółki na gruncie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych traktowany jest jak osoba prowadząca pozarolniczą działalność.
Osoba rozpoczynająca prowadzenie działalności gospodarczej w formie jednoosobowej spółki z o. o. lub będąca wspólnikiem spółki jawnej, komandytowej i partnerskiej zobowiązana jest dokonać zgłoszenia siebie do ubezpieczeń w ZUS. Każdy wspólnik takiej spółki, jest płatnikiem składek na własne ubezpieczenia. Powinien zatem sporządzić i przekazać do ZUS zgłoszenie:
– płatnika składek – na formularzu ZUS ZFA, w którym wpisze własne dane identyfikacyjne, tj. numer PESEL i NIP (swój indywidualny, nie dotyczący spółki)
– siebie do ubezpieczeń jako osoba ubezpieczona – na formularzu ZUS ZUA (bądź jeśli podlegać będzie tylko ubezpieczeniu zdrowotnemu – na formularzu ZUS ZZA), z identyfikatorem PESEL.
Na podstawie zgłoszenia płatnika składek (formularz ZUS ZFA) zakładane jest w ZUS konto płatnika składek. Są na nim m.in. ewidencjonowane i rozliczane składki na poszczególne rodzaje ubezpieczeń. Podanie więc przez wspólnika spółki prawidłowych danych identyfikacyjnych w składanych dokumentach ubezpieczeniowych jest bardzo ważne, wpływa bowiem na poprawność prowadzonych rozliczeń w ZUS.
Wspólnicy spółek opłacają za siebie składki na ubezpieczenia społeczne od
zadeklarowanej kwoty. Przy czym kwota ta nie może być niższa niż 60%
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia
kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne
i rentowe ogłoszonego na dany rok kalendarzowy.
Prowadzenie działalności w wieloosobowej spółce z o. o. nie stanowi tytułu do
żadnych ubezpieczeń w ZUS. Tytułem takim jest wyłącznie sprawowanie funkcji
wspólnika w jednoosobowej spółce z o. o.
W przypadku rejestracji i prowadzenia firmy w Polsce przez cudzoziemców odbywa
się to na takich samych zasadach, jak w przypadku Polaków. Warunki, które
powinien spełniać obcokrajowiec, aby móc założyć legalnie firmę w Polsce,
określa ustawa z 2 lipca 2004 r. o swobodzie gospodarczej.
Jeżeli cudzoziemiec nie prowadzi działalności w innym kraju (ani nie wykonuje
pracy najemnej), a działalność prowadzi w ramach jednoosobowej spółki z o. o.
wyłącznie w Polsce, podlegać będzie obowiązkowi ubezpieczeń społecznych, tak samo
jak inni polscy przedsiębiorcy.
Istotne znaczenie ma obywatelstwo obcokrajowca, czy pochodzi on z jednego z
krajów Unii Europejskiej, czy z innego, nienależącego do Wspólnoty państwa,
decyduje to o warunkach oraz dokumentach wymaganych do rejestracji firmy.
W przypadku obcokrajowców legitymujących się obywatelstwem państw:
– członkowskich Unii Europejskiej;
– członkowskich Stowarzyszenia Wolnego
Handlu (EFTA);
– należących do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego (EOG), które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na
podstawie umów zawartych przez dane państwo z Unią Europejską i jej państwami
członkowskimi;
rejestracja nowej firmy odbywa się na takich samych zasadach, jak w przypadku
polskiego obywatela (art. 13 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej). Przepisy nie wymagają tu żadnych dodatkowych dokumentów.
Osoby spoza wymienionych krajów, które chcą zarejestrować działalność
gospodarczą w Polsce, muszą posiadać dodatkowe zezwolenia, które
uprawniają do założenia i prowadzenia firmy.
Źródło: infor.pl, gofin.pl, rp.pl
