Czytaj

Z dniem 1 stycznia 2021 r. wejdzie w życie wiele zmian w podatku dochodowym (wprowadzonych ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. poz. 2123). W artykule tym opisujemy wybrane zmiany w CIT/PIT .

1)   Zmiany w uldze dla młodych

W świetle przepisów obowiązujących do końca 2020 r., ulgą dla młodych (tj. osób w wieku do ukończenia 26. roku życia) objęte były przychody:

  • ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz
  • z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PDOF

– do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł.

Od 1 stycznia 2021 r. katalog przychodów objętych ulgą dla młodych uległ rozszerzeniu o przychody z tytułu odbywania:

  • praktyki absolwenckiej, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich,
  • stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

W pozostałym zakresie regulacje dotyczące ww. ulgi nie zmieniły się.

Przypominamy, iż podatnik może złożyć płatnikowi pisemny wniosek o pobór zaliczek bez stosowania ww. zwolnienia. Wniosek taki „młodzi” podatnicy mogą również złożyć podmiotom przyjmującym na praktykę absolwencką lub staż uczniowski.

Ulgę dla młodych w zmienionym brzmieniu stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

2)   Wprowadzenie limitu ulgi abolicyjnej

Osoby pracujące za granicą, podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co do zasady, dochody uzyskane za granicą są zobowiązane rozliczyć w Polsce. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania korzystają z jednej z dwóch metod unikania podwójnego opodatkowania, określonej w umowie zawartej przez Polskę z państwem, w którym polski rezydent uzyskał dochód.

Jedną z nich jest tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia. Przy tej metodzie dochody uzyskane za granicą podlegają opodatkowaniu w Polsce. Podatnik ma jednak prawo odliczyć od podatku należnego w naszym kraju, podatek zapłacony za granicą (do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie). Metoda ta została uregulowana w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o PDOF.

Drugą z metod jest tzw. metoda wyłączenia z progresją. Jest ona korzystniejsza dla podatników. W tym przypadku dochody uzyskane za granicą są zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na wysokość podatku obliczanego od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce (zagraniczne dochody trzeba bowiem uwzględnić przy ustalaniu stopy procentowej, według której jest obliczany podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce) – art. 27 ust. 8 ustawy o PDOF.

W celu zrównania sytuacji podatników stosujących mniej korzystną metodę (tj. proporcjonalnego odliczenia) z tymi, którzy stosują korzystniejszą z ww. metod (tj. metodę wyłączenia z progresją), dla tych pierwszych przysługuje ulga abolicyjna. Polega ona na tym, że od podatku obliczonego według skali, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, odlicza się kwotę stanowiącą różnicę między podatkiem obliczonym z zastosowaniem metody proporcjonalnego odliczenia a kwotą podatku obliczonego według metody wyłączenia z progresją (por. art. 27g ustawy o PDOF).

Od 1 stycznia 2021 r. ulga abolicyjna została ograniczona. Odliczenie w ramach tej ulgi nie może bowiem przekroczyć wysokości kwoty 1.360 zł (jest to kwota zmniejszająca podatek, stosowana w rocznym obliczeniu podatku, dla podstawy obliczenia podatku nieprzekraczającej kwoty 8.000 zł).

Limitowana ulga abolicyjna nie ma zastosowania do dochodów osiąganych poza terytorium Polski ze stosunku pracy (stosunków pokrewnych), z umów zlecenia, umów o dzieło oraz umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, jeżeli dochody te są osiągane z tytułu pracy lub usług wykonywanych poza terytorium lądowym państw.

3)   Podwyższenie limitu uprawniającego do stosowania 9% stawki CIT

Dotychczas mali podatnicy oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej (w roku jej rozpoczęcia) mogli stosować 9% stawkę CIT – zarówno w rozliczeniu rocznym, jak i na etapie zaliczek na podatek dochodowy – w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych, jeżeli ich przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro (przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł).

Od 1 stycznia 2021 r. limit przychodów uprawniających do stosowania 9% stawki CIT został podwyższony do 2.000.000 euro (z 1.200.000 euro).

Niektórzy podatnicy CIT w roku podatkowym rozpoczętym po dniu 31 grudnia 2020 r. stosują dotychczasowy limit w wysokości 1.200.000 euro. Dotyczy to tych podatników, którzy w okresie od 1 grudnia 2020 r., a przed 1 stycznia 2021 r., zostali utworzeni w wyniku określonych działań restrukturyzacyjnych lub dokonali określonych działań restrukturyzacyjnych (zob. art. 18 i 19 ustawy nowelizującej).

Podatnicy CIT, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2021 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2020 r., i których przychody osiągnięte od początku roku podatkowego do dnia 31 grudnia 2020 r. nie przekroczyły kwoty 2.000.000 euro, mogą stosować 9% stawkę CIT do końca miesiąca, w którym ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły ww. kwoty (przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł). Począwszy od następnego miesiąca, podatnicy są obowiązani do stosowania „podstawowej” stawki podatku w wysokości 19% (art. 20 ustawy nowelizującej).

4)   Wydanie majątku likwidowanej spółki – nowe regulacje w CIT

Zgodnie z dotychczasowym art. 14a ustawy o PDOP, gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego.

Od 1 stycznia 2021 r. zostało wprost wskazane, że powyższe regulacje stosuje się także w przypadku podziału pomiędzy wspólników (akcjonariuszy) majątku likwidowanej spółki albo spółdzielni (dotychczas kwestia ta była przedmiotem sporu). Jak czytamy w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej:

„(…) brak jest uzasadnienia prawnego, aby różnicować skutki podatkowe w przypadku spółki, która (…) upłynni majątek, a uzyskane z takiego upłynnienia majątku kwoty, po uregulowaniu zobowiązań w podatku dochodowym, przekaże wspólnikom (akcjonariuszom) oraz spółki, która bez upłynniania takiego majątku i bez regulowania zobowiązań podatkowych z tytułu przyrostu wartości przekazywanego majątku, przekaże go w formie rzeczowej swoim wspólnikom (akcjonariuszom).

Uwzględniając (…) fakt, iż linia orzecznicza sądów administracyjnych – wbrew jednoznacznemu, wynikającemu z uzasadnienia do ustawy, celowi wprowadzenia do ustawy o CIT przepisu art. 14a – ogranicza zakres przypadków, w których przepis ten znajduje zastosowanie, zasadnym stało się wskazanie wprost w tym przepisie, iż obejmuje on swoją normą również przeniesienie przez likwidowaną spółkę (spółdzielnię) majątku rzeczowego na rzecz jej wspólników (akcjonariuszy, członków spółdzielni) tytułem podziału majątku likwidowanej osoby prawnej. (…)”

5)   Informacja o realizowanej strategii podatkowej

Mocą ustawy nowelizującej niektórzy podatnicy CIT zostali zobowiązani do sporządzania i podawania do publicznej wiadomości informacji o realizowanej strategii podatkowej za rok podatkowy.

Dotyczy to podatkowych grup kapitałowych (bez względu na wysokość osiągniętych przychodów) oraz innych podatników, u których wartość przychodu przekroczyła równowartość 50 mln euro (zob. art. 27c ust. 1 ustawy o PDOP).

Więcej na ten temat napiszemy we wspomnianym już dodatku o zmianach przepisów w 2021 r.

6) Spółka nieruchomościowa – opodatkowanie dla celów CIT/PIT

Definicja spółki nieruchomościowej

Mocą ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2021 r. do obu ustaw o podatku dochodowym „wprowadzono” nowy podmiot, tj. tzw. spółkę nieruchomościową.

Za spółkę nieruchomościową uważa się podmiot inny niż osoba fizyczna, obowiązany do sporządzania bilansu na podstawie przepisów o rachunkowości, w którym:

a) w przypadku podmiotów rozpoczynających działalność – na pierwszy dzień roku podatkowego (obrotowego – gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego), co najmniej 50% wartości rynkowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość rynkowa nieruchomości położonych na terytorium Polski lub praw do takich nieruchomości oraz wartość rynkowa tych nieruchomości przekraczała 10.000.000 zł albo równowartość tej kwoty,

b) w przypadku innych podmiotów – na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy (obrotowy – gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego), co najmniej 50% wartości bilansowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansową nieruchomości położonych na terytorium Polski lub praw do takich nieruchomości i wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10.000.000 zł albo równowartość tej kwoty.

Ponadto w drugim z ww. przypadków, dany podmiot jest kwalifikowany jako spółka nieruchomościowa, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy/obrotowy przychody podatkowe (a w przypadku, gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego – przychody ujęte w wyniku finansowym netto) z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% ogółu odpowiednio przychodów podatkowych albo przychodów ujętych w wyniku finansowym.

Definicja spółki nieruchomościowej określona została w nowym art. 4a pkt 35 ustawy o PDOP i art. 5a pkt 49 ustawy o PDOF.

W uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wskazano, że zdefiniowanie spółki nieruchomościowej związane jest z dostosowaniem przepisów krajowych do przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO), z uwagi na nieefektywność egzekwowania zobowiązań podatkowych od wspólników spółek nieruchomościowych.

Podatek z tytułu zbycia udziałów w spółce nieruchomościowej

Dotychczas, w przypadku zbycia udziałów (akcji) w spółkach, które – w świetle nowych przepisów – będą uznawane za tzw. spółki nieruchomościowe, obowiązek rozliczenia podatku spoczywał na sprzedawcy udziałów (akcji). W przypadku nierezydentów jednak nie zawsze dochód z tego tytułu był wykazywany do opodatkowania na terytorium Polski. Na skutek nowelizacji, obowiązek rozliczania podatku z tego tytułu został przeniesiony ze sprzedawcy na spółkę nieruchomościową, na którą zostały nałożone obowiązki płatnika.

Mocą ustawy nowelizującej określono m.in., że dochody (przychody) z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej, uzyskane przez nierezydentów, uważa się za dochody (przychody) osiągane na terytorium Polski.

Spółka nieruchomościowa, której udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego – jako płatnik – zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód.

Obowiązek taki powstaje, jeżeli:

1) stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Polski lub osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania na terytorium Polski oraz

2) przedmiotem transakcji zbycia są udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w spółce nieruchomościowej.

Powyższe regulacje stosuje się również w przypadku dokonania przez jeden podmiot więcej niż jednej transakcji zbycia udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej, w okresie nieprzekraczającym 12 miesięcy liczonych począwszy od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło pierwsze ich zbycie, jeżeli są spełnione ww. warunki. W takim przypadku spółka nieruchomościowa jest obowiązana wpłacić zaliczkę na podatek w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym suma praw głosu w spółce, której udziały (akcje) zostały zbyte, albo ogółu praw i obowiązków dających prawa do udziału w zyskach w spółce niebędącej osobą prawną, albo tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w okresie, o którym mowa powyżej, wyniosła co najmniej 5%.

Jeżeli spółka nieruchomościowa nie posiada informacji o kwocie transakcji zbycia, zaliczkę na podatek ustala się w wysokości 19% wartości rynkowej zbywanych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa albo praw o podobnym charakterze.

Należy mieć na uwadze, że podatnik jest obowiązany przed terminem wpłaty ww. zaliczki na podatek dochodowy, przekazać płatnikowi (spółce nieruchomościowej) kwotę tej zaliczki. Z kolei płatnik (spółka nieruchomościowa) jest zobowiązany – w terminie wpłaty ww. zaliczki na podatek – przesłać podatnikowi informację o wpłaconej zaliczce, sporządzoną według ustalonego wzoru (określonego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia).

Mocą ustawy nowelizującej, spółka nieruchomościowa niemająca siedziby lub zarządu na terytorium Polski jest obowiązana ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Źródło: Gofin.pl

Udostępnij:

Facebook
LinkedIn
WhatsApp
Telegram
Email
Print
Przenieś księgowość do nas!
Szukaj
Zapisz się!
Aby być na bieżąco
Oferta

Obsługujemy wszystkie podmioty gospodarcze, zarówno polskie jak i zagraniczne. Rozmawiamy w języku angielskim i niemieckim. Zdobyte doświadczenie w prowadzeniu wszystkich branż, pozwala nam w sposób profesjonalny reprezentować naszych Klientów przed instytucjami państwowymi i skarbowymi.

Naszym atutem jest zatrudnianie także młodych i ambitnych ludzi, którzy potrafią odnaleźć się w europejskiej rzeczywistości. Dialog i kompleksowa obsługa, to jest to co, proponuje nasze Biuro Rachunkowe. Zapraszamy do zapoznania się ze szczegółową ofertą naszej firmy i jej usług księgowych.

Najczęściej czytane

Przeczytaj również: